Kiseljak kao ogledalo: Kad “ugroženi kršćani” napadaju turiste koji liče na muslimane.
Incident u Kiseljaku – ogledalo rasizma i licemjerja “ugroženih”
Dok se u javnom prostoru sve češće govori o “ugroženosti kršćana” i “obrani Evrope od muslimanskog vala”, stvarnost u Bosni i Hercegovini pokazuje sasvim drugačije lice. U selu Borina kod Kiseljaka, britanski turisti tamnije puti napadnuti su samo zato što su “ličili na muslimane”.
Istovremeno dok Zovko, Calic ili Primorac ‘brane Europu’ od izmišljenog ‘muslimanskog vala’, obični terenski, blatnjavi proustaški nacionalisti i rasisti u Kiseljaku tuku ljude koji liče na Arape i muslimane. Zamislite te bolesti i ludila!
Taj incident, naizgled izolovan, zapravo je simptom dublje društvene bolesti – rasizma koji se hrani političkim i vjerskim manipulacijama.
U zemlji koja se još uvijek oporavlja od ratnih trauma, narativi o “ugroženosti” ponovno oživljavaju i pronalaze novo tlo.
Političke elite i pojedini medijski glasovi, poput onih koji iz Bruxellesa ili Zagreba “brane kršćansku civilizaciju”, stvaraju atmosferu u kojoj se strah i mržnja prema drugačijem smatraju patriotizmom. Kada takve ideje siđu među običan svijet, rezultat su upravo scene poput one iz Kiseljaka – fizički napad na nedužne goste, potaknut čistom predrasudom.
A istina je ova:
U Kiseljaku su napadnuti turisti jer su – citiram mještane – “muslimani” i jer “liče na Arape”.
Bursać: Dok kmeče o kršćanskoj ugroženosti, rasisti Kiseljaka tuku turiste jer liče na muslimane!
To je sve.To je presuda.
To je dijagnoza.
I to je, najzad, ogledalo u koje bi se svi ti samozvani branitelji kršćanske civilizacije morali pogledati. Ali neće. Jer ogledalo boli. A istina još više.
Ono što dodatno zabrinjava jeste reakcija dijela lokalne zajednice. Umjesto osude, čuju se opravdanja, relativizacije i pokušaji da se nasilje prikaže kao “nesporazum”. Još je strašnije što su i policajci, koji su došli da zaštite javni red, vrijeđani kao “muslimani koji štite Arape”.
Takva retorika pokazuje da ekstremizam više nije rubna pojava – on se sve dublje ukorijenjuje u svakodnevicu.
Isti obrazac kao velikosrpska “ugroženost” devedesetih i bratski mu hrvatski UZP
Ne, ovo nije incident.Ovo je obrazac.
Ovo je lažna ugroženost koja se iz dana u dan pumpa da bi opravdala nasilje.
Ovaj refren sam već čuo. Ovaj refren smo svi već čuli.
To je onaj isti refren koji je devedesetih slagao bajku da su Srbi “ugroženi” u Hrvatskoj, Bosni, Kosovu, pa i na Marsu, i da se zbog te “ugroženosti” moraju voditi ratovi, paliti sela, etnički čistiti čitave teritorije.
Rezultat? Osvajački ratovi, genocid, jezivi zločini i kolektivni moralni pad.
I sada gledamo reprizu, samo u drugoj boji.
Incident iz Kiseljaka nije samo lokalni problem. On je upozorenje cijeloj Evropi koliko lako ideologija “zaštite identiteta” može prerasti u opravdanje za mržnju. Danas su meta turisti tamnije puti, sutra će to biti bilo ko ko ne odgovara zamišljenoj slici “pravog Evropljanina”.
Zato ovaj događaj treba posmatrati kao poziv na ozbiljno preispitivanje. Borba protiv mržnje ne počinje deklaracijama, već u obrazovanju, javnom diskursu i jasnoj političkoj odgovornosti. U društvu koje je preživjelo rat zbog sličnih narativa, šutnja nije neutralna – ona je saučesništvo, cijeli tekst na Hayat.ba..
