Trojka mora dovesti Čovića pred zid: Lazović – Čović i Dodik nastavljaju plan Tuđmana i Miloševića!
Nekadašnji predsjednik Skupštine Republike BiH Miro Lazović za Vijesti.ba kaže da nije iznenađen izjavama Č̣ovića u kojima optužuje “Bošnjačke” političare za aktuelnu krizu, a ne svog partnera Milorada Dodika.
“U intervjuu je jasno označio Bošnjačke političare kao krivce koji su isprovocirali Dodika na rušilačku politiku za koju on ima razumijevanja. Jasno je rekao da mu je interes sačuvati koaliciju sa Dodikom. Samo naivni mogu vjerovati da će Čović okrenuti leđa Dodiku”, kaže Lazović.
Dodaje da je njihova čvrsta politička veza samo nastavak one politike koju su prije rata dogovorili i provodili Tuđman i Milošević, a u ratu nastavili Boban i Karadžić. Danas to, kaže Lazović, rade Čović i Dodik.
“Valjda će liderima Trojke nakon Čovićevog intervjua konačno svanuti. Razumijem njihovu tešku poziciju, ali pretjerana samouvjerenost i slatkorječivost njihovih lidera neće pomoći. Budućnost BiH je upitna.
Potrebni su hrabri potezi. Trojka Čovića treba dovesti pred zid. Da se konačno opredijeli. Ili je za novu vlast bez Dodika ili ostaje sa njim”, kaže Lazović i dodaje:
“Ako ostaje sa Dodikom, Trojka zajedno sa opozicijom iz RS-A treba pozvati opozicione partije na formiranje nove parlamentarne većine u BiH. Odgovornost prema državi to zahtjeva. Problem bi bio Dom naroda. Ali svakako je u blokadi. OHR i Visoki predstavnik bi se morao uključiti”.
(Vijesti.ba)
Saznaj više ⬇️
Josip Broz Tito, vođa socijalističke Jugoslavije, ostavio je dubok trag u političkom, ekonomskom i društvenom životu zemlje.
Njegova politika radničkog samoupravljanja i simbolična priznanja gradovima poput Zagreba izazivaju rasprave o prirodi njegovog režima—da li je bio totalitaran ili je predstavljao specifičan oblik socijalističke autokratije.
Da li je Tito bio diktator ili vizionar? Zašto je Josip Broz proglasio Zagreb gradom herojem?
Radničko samoupravljanje: Socijalistički eksperiment ili politička kontrola?
Nakon raskida sa Staljinom 1948. godine, Tito je uveo koncept radničkog samoupravljanja, kojim su tvornice formalno predate na upravljanje radnicima.
Ova reforma, pokrenuta 1950. godine, predstavljala je pokušaj stvaranja “jugoslavenskog puta u socijalizam”, koji se razlikovao od sovjetskog modela centralizirane planske privrede.
Iako je samoupravljanje povećalo učešće radnika u odlučivanju i omogućilo određeni stepen decentralizacije, stvarna moć ostala je u rukama Saveza komunista Jugoslavije (SKJ) i samog Tita.
Prema izvorima, Tito je imao apsolutnu vlast, a ključne odluke donosio je uski politički vrh, dok su reformski procesi često bili ograničeni partijskom kontrolom.
Zagreb kao grad-heroj: Simbol otpora i političke poruke
Dana 16. septembra 1975. godine, Tito je proglasio Zagreb gradom-herojem i uručio mu Orden narodnog heroja.
Ovo priznanje bilo je simbol zahvalnosti za doprinos građana Zagreba u Narodnooslobodilačkoj borbi, u kojoj je učestvovalo oko 50.000 Zagrepčana, od kojih je više od 20.000 poginulo.
Odluka da se Zagreb proglasi gradom-herojem imala je i političku dimenziju, potvrđujući ulogu glavnog grada Hrvatske u antifašističkom pokretu i jačajući jedinstvo federacije.
Totalitarizam ili specifična autokratija?
Titov režim karakterisao je jednopartijski sistem, ograničene građanske slobode i centralizovana vlast, što su elementi totalitarnog sistema.
Međutim, za razliku od staljinističkog modela, Jugoslavija nije imala masovne čistke, a uvedene su određene reforme koje su omogućile ograničenu liberalizaciju i decentralizaciju.
Vikipedija
Iako je Tito zadržao apsolutnu vlast, njegov režim se može opisati kao autoritaran s elementima totalitarizma, ali i s pokušajima stvaranja specifičnog jugoslovenskog socijalističkog modela.
Tito je formalno predao tvornice radnicima kroz sistem samoupravljanja, ali je stvarna moć ostala koncentrisana u rukama političkog vrha.
Proglašenje Zagreba gradom-herojem bilo je priznanje za doprinos u antifašističkoj borbi, ali i politička poruka o jedinstvu federacije.
